Vijf vragen aan ... Floor Margarita Cornelisse
Floor Margarita Cornelisse begeleidt culturele organisaties bij de ontwikkeling van nieuwe businessmodellen. Haar doel? Maatschappelijke verbondenheid van de kunst- en cultuursector. Klinkt als een ultieme match met DIP. Sinds september is Floor dan ook een van onze nieuwe bestuursleden. We stelden haar vijf vragen:
Aangenaam! Wie ben je?
“Ik was performing artist en heb me de afgelopen jaren laten omscholen tot business developer. Op dat vlak ben ik nu ook onafhankelijk bestuurslid bij DIP. Een rol die ik aannam om mezelf weer een beetje ‘cultureel wakker te schudden’: wat is er relevant? Waar doen we het voor? Als maker stond het me tegen dat ik in verandertrajecten van bedrijven altijd pas aan het einde van de rit werd aangehaakt. Terwijl ik vond dat ik – als autonoom denker – vanaf het begin al iets te zeggen had. Vanuit dat perspectief geef ik zulke trajecten nu zelf vorm. Bijvoorbeeld bij Beeld en Geluid, de Nederlandse ambassade in Londen en nu grappig genoeg bij Buijtenland van Rhoon. Daar kan ik echt een verschil maken.”
Waarom koos je voor DIP?
“Ik ben een voorvechter voor het belang van collectiviteit en ‘wisdom of the crowd’ – zaken die bij DIP een grote rol spelen. Organisaties kunnen heel goed samen optrekken binnen maatschappelijke vraagstukken. Maar dan hebben we wel veel te doen in het informeren van mensen. Hoe zorg je ervoor dat iedereen elkaar verstaat? Hoe krijg je mensen op een lijn? Daarnaast zie ik veel kansen om met datastromen nieuwe verdienmodellen te ontwikkelen.”
Wat vind je zo belangrijk aan dit platform?
“De cultuursector kan en mag efficiënter en effectiever werken. Een platform zoals DIP is een mooie stap in die richting. Bijkomend voordeel is dat we door de datastromen die DIP verzamelt, in de nabije toekomst meer te zeggen hebben over de waarde en impact van cultuur. En specifiek de podiumkunsten. Uiteraard zijn er vergelijkbare platformen in andere sectoren, maar DIP wil hierin een voorloperspositie innemen. Daar kan en wil ik een bijdrage aan leveren, want juist deze pioniersfase vind ik het uitdagendst.”
Ga je zelf vaak naar het theater?
“Jazeker! Ik heb een Vlakke Vloerkaart van Theater Rotterdam. Daarmee kan ik heel het jaar door naar alle kleine zaal-voorstellingen. Ik hou van die intimiteit. Je zit bij wijze van spreken bijna met je neus op het zweet van de acteur. De voorstelling Lente 22K van Ryan Djojokarso van Theater Zuidplein was bijvoorbeeld heel inspirerend. Ik heb vervolgens mijn tante en oma van 98 uitgenodigd om ook te gaan. Want die ervaring wilde ik ze echt meegeven.
Heb je nog een andere grote passie?
“Ik doe aan coastal rowing. Oftewel: roeien op zee. Daarbij zit je in een gladde boot, met vleugels aan de binnenkant. Het is heel anders dan alleen technisch roeien, want je hebt te maken met veel stroming en wind. Ik vind het een fijne sport. Er zijn meer gemixte teams en minder concurrentie. En het is allemaal nog vrij nieuw, dus ook hierin zijn we aan het pionieren. Dat is toch wel een rode draad in mijn leven.”